‘De Dragers van het Beeld’ / ‘The Carriers of the Image’ – 6 – Dhiradj Ramsamoedj

Whenever Adjie (grandma) heard an owl she would get angry. She would start screaming and cussing in an attempt to scare the owl away. She saw it as a sign that somebody was about to die. That’s why little Dhiradj was always afraid of owls. He thought: ‘the owl will come and get you, will grab you with his big claws and take you away.’

Now he looks at it differently. He sees the owl as a messenger who brings bad news. In many folk stories and myths, wise people are sent to convey messages. That is why Dhiradj’s current image of the owl, more closely resembles the western concept of the owl as a symbol of wisdom.

The painting that Dhiradj made for the Thalia 180 year exhibition is rife with symbolism.

The background of the painting has the color of old books, old photos and posters of Thalia. This color can also be seen in the eyes of the giant owl depicted on the canvas. Dhiradj has painted with ashes. Because the gray ash looked more like black on the canvas, he used white paint in order to reach the effect of various gray tones and black. The ash represents that which is left over from your body after cremation. It symbolizes renewal. When part of a forest burns down for example, it becomes food or fertilizer for new plants.

The painting is based upon memories from his youth and Dhiradj’s own interpretation of life. In addition to the owl, religious films that Adja and Adjie (grandpa and grandma) used to watch also play an important role in the painting. A recurring image in these films is a person who stands on earth and prays to God or talks to the ancestors. Or sometimes it’s the other way around and God or the ancestors speak to the person from heaven. Dhiradj sees life as a cycle, a wheel that keeps turning around. One comes and goes, and others will keep coming thereafter. People keep coming just like products on a conveyor belt. They are identical almost as if they were produced in a factory.

He has applied straight lines to the canvas, all with the proportions of an A4 sheet of paper. The dimensions of the painting measuring 1.76 x 2.50 meters have these exact proportions.

The straight lines are for balance. Dhiradj added red food coloring to the gray paint to create the lines, which is why they have a reddish brown color. The use of food coloring symbolizes food, which is a basic necessity for humans in order to stay alive.

Dhiradj is of the opinion that a lot of innovative plans will have to made in order to breathe new life into Thalia. In this day and age many people will first choose the movie theater TBL, just like children who are rather plastered to a television screen and much less inclined to draw, paint or do crafts.

With his 31 years of age, Dhiradj Ramsamoedj is the youngest artist in the exhibition De Dragers van het beeld [The Carriers of the Image]. He has however, as a young Surinamese artist, had a good and quick start, with already three solo exhibitions, various national and international group shows and a total of four Artist-in-Residencies in four different countries: the Netherlands, France (Paris), Trinidad & Tobago and Aruba.

TEXT Kit-Ling Tjon Pian Gi, 2017

Kit-Ling Tjon Pian Gi is a female visual artist from Suriname. She works and lives in Paramaribo, Suriname, South America. Kit-Ling studied visual art in Suriname and in the Netherlands. In 2005 Kit-Ling Tjon Pian Gi added the short video-film as a medium to her artwork. Kit-Ling Tjon Pian Gi makes paintings and drawings, inspired by the tropical rainforest, and the richness of the diverse cultures in Suriname.

Kit-Ling was the featured visual artist at the 13th International Conference of the Association of Caribbean Women Writers and Scholars. This conference, The Caribbean, the Land and the People; Women’s Efforts, Women’s Lives, was held in Suriname, in May 2012. Kit-Ling was the recipient of the Bridget Jones Award for 2013.

TRANSLATION Cassandra Gummels-Relyveld, 2017

PHOTOGRAPHY Ada Korbee, 2017

+++

‘De Dragers van het Beeld’ / ‘The Carriers of the Image’ – 1 – Introduction

‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 2 –  Kit-Ling Tjon Pian Gi

‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 3 –  Winston van der Bok

‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 4 –  Razia Barsatie

‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 5 –  Soeki Irodikromo

‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 6 –  Dhiradj Ramsamoedj

‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 7 –  Sri Irodikromo

‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 8 – Anand Binda 

‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 9 –  George Struikelblok

+++

Dhiradj Ramsamoedj en het signaal

Als Adjie (oma) een uil hoorde dan werd ze boos. Ze begon te schelden en te schreeuwen om als het ware de uil te verjagen. Ze zag het als een signaal dat er iemand zou overlijden. Daarom was de kleine Dhiradj altijd bang voor uilen. Hij dacht: de uil komt je halen, pakt je met zijn grote klauwen stevig vast en neemt je mee.

Nu denkt hij er anders over. Hij ziet de uil als een boodschapper die het slechte nieuws brengt. In vele volksverhalen en mythen worden wijze mensen eropuit gestuurd om boodschappen over te brengen. Daarom is het beeld van Dhiradj nu veel dichterbij het algemeen Westers concept van de uil als symbool voor wijsheid gekomen.

Het schilderij dat Dhiradj voor Thalia 180 jaar heeft gemaakt, is één en al symboliek.

De ondergrond van het schilderij heeft de kleur van oude boeken, van de oude foto’s en posters van Thalia. Deze kleur kan je nog zien in de ogen van de reusachtige uil op het doek. Dhiradj heeft met as geschilderd. Omdat de grijze as er ook als zwart as op het doek uitzag, heeft hij toch gebruik gemaakt van witte verf om het effect van verschillende grijstonen en zwart te bereiken. De as is datgene wat er van jouw lichaam overblijft bij crematie. Het staat symbool voor vernieuwing. Als bijvoorbeeld een stukje bos afbrandt, dient het als voeding of mest voor nieuwe planten.

Het schilderij is gemaakt op basis van herinneringen uit zijn jeugd en Dhiradj zijn eigen interpretatie van het leven. Behalve de uil, spelen ook de religieuze films waar Adja en Adjie (opa en oma) naar keken, een rol van betekenis in het schilderij. Een veel voorkomend beeld in deze films is een persoon die op aarde staat en bidt tot God of praat tot de voorouders. Of omgekeerd wordt de persoon vanuit de hemel door God of de voorouders toegesproken. Dhiradj ziet het leven als een cyclus, als een ronddraaiend wiel. De één komt en gaat, en daarna zal er weer een ander komen. Mensen komen als van een lopende-band-productie. Ze zijn identiek alsof ze in een fabriek zijn geproduceerd.

Er zijn rechte lijnen in het schilderij aangebracht, allemaal in de verhouding van een A4. De grootte van het schilderij van 1.76 x 2.50 meter is ook in dezelfde verhouding.

De rechte lijnen zijn er voor de balans. Dhiradj heeft rode voedingskleurstof aan de grijze verf toegevoegd om de lijnen te schilderen, waardoor ze een roodachtig bruine kleur hebben gekregen. De toepassing van voedingskleurstof staat symbool voor voedsel dat een basis behoefte is voor de mens om zichzelf in stand te houden.

Dhiradj is van mening dat men veel innovatieve plannen zal moeten maken om Thalia weer nieuw leven in te blazen. In deze tijd zal men eerder kiezen voor TBL, zoals kinderen ook eerder gekluisterd zijn aan het beeldscherm en minder geneigd zijn om te tekenen, te schilderen of te knutselen.

Dhiradj Ramsamoedj is met zijn 31 jaar de jongste kunstenaar in de expositie De Dragers van het beeld. Toch heeft hij als jonge Surinaamse kunstenaar een mooie en snelle start gemaakt met drie solo-exposities, verschillende nationale en internationale groepsexposities, en in totaal vier artist-in-residencies in vier verschillende landen: Nederland, Frankrijk (Parijs) en op Trinidad & Tobago en Aruba.