‘PE UN’ MOKSI KON NA WAN’ – ART INSTALLATION BY Soeki Irodikromo and Kenneth Flijders

+++

Soeki Irodikromo and Kenneth Flijders – Wedding traditions of the Maroons – Saramaka

Visual artists Soeki Irodikromo and Kenneth Flijders took it upon themselves to create the art installation regarding the wedding traditions of the Maroons from the Saramaka community.

From wood they construct a likeness of the façade of a traditional hut, behind which they place a colorfully painted background on which they have incorporated several traditional symbols.

During the marriage ceremony of the Maroons, the bride is dressed in a traditional ‘pangi’ and various special accessories. The groom wears the traditional ‘kamisa’ and ‘banja koto’.

A Maroon wedding has two important parts, which are visualized in the installation with various attributes:

The ‘lai pakaa’ 

After formal arrangements between the families, the husband to-be gives his future wife a ‘pakaa’. This is a suitcase/chest (made from braided leaves in the past) filled with essential items for the Maroon woman, such as ‘pangi’, ‘angisa’, hammocks, sheets, combs, soap, plates, spoons etc. He hands this over in the evening, in the woman’s home, in the presence of friends and family from both sides. After this he stays and sleeps there, and they exchange personal attributes with each other. The man gives his ‘kamisa’ to the woman and she gives him her ‘kojo tatai’ (a special sort of loin cloth that girls receive at the time of their first menstruation). In the early morning hours the village is informed that the two are married. 

The ‘tuwe daan’ (‘trowe sopi’)

The ‘tuwe daan’ is the traditional ceremony in which the ancestors are informed, through prayer, that the pair has married. This is done at the ‘faakapau’, a most important object in the village where families meet during special events to communicate with the ancestors and the gods. During the prayer, the hands of the husband and wife are placed on the ‘faakapau’. By doing so they become spiritually connected. All of this is done in the presence of the entire village. 

TEXT/TRANSLATION Cassandra Gummels-Relyveld

Cassandra Gummels-Relyveld is a freelance writer. Aside from her work for Sranan Art Xposed, she writes primarily for the Readytex Art Gallery in Paramaribo, Suriname. She writes press releases, website texts and takes care of the publicity materials surrounding the exhibitions and other activities of the gallery.

+++

Read about the exhibition Pe un’ moksi kon na wan on the websites of Repeating Islandsand KWK Media. And, of course, on our Sranan Art blog.

+++

Pe un’ moksi kon na wan – art installation by Sri Irodikromo about the Indigenous Trio marriage rituals

Pe un’ moksi kon na wan – art installation by Steven Towirjo about the Javanese wedding traditions

Pe un’ moksi kon na wan – art installation by Roddney Tjon Poen Gie – ‘The Creole marriage of about one hundred years ago’

Pe un’ moksi kon na wan – art installation by Kit-Ling Tjon Pian Gi – ‘A Hindu wedding of approximately one hundred years ago’

Pe un’ moksi kon na wan – art installation by Soeki Irodikromo and Kenneth Flijders – ‘A Maroon wedding – Saramaka’

Pe un’ moksi kon na wan – art installation by Leonnie van Eert – ‘A tradional Chinese wedding’

+++

Soeki Irodikromo en Kenneth Flijders – Het huwelijk bij de Marrons – Saramakaners

De kunstenaars Soeki Irodikromo en Kenneth Flijders namen de verantwoordelijkheid op zich voor de huwelijks-kunstinstallatie van de Marrons van de Saramakaner gemeenschap.

Zij vervaardigen uit hout een beeltenis van de voorgevel van een traditionele hut en plaatsen daarachter een kleurrijke geschilderde achtergrond waarin zij ook verschillende traditionele houtsnijwerkmotieven verwerken. 

Bij het huwelijk van de Marrons  is de vrouw gekleed in traditionele ‘pangi’ en enkele speciale sieraden. De man draagt de traditionele ‘kamisa’ en ‘banja koto’.

Het Marronhuwelijk bestaat uit twee onderdelen die met attributen in de installatie worden weergegeven: 

De ‘lai pakaa’ 

Na formele afspraken tussen de families, overhandigt de man een ‘pakaa’ aan de vrouw. Dit is een koffer (vroeger gevlochten van bladeren) met daarin essentiële goederen voor de marronvrouw, zoals ‘pangi’, ‘angisa’, hangmatten, lakens, haarkammen, zeep, borden, lepels ect. Het overhandigen hiervan gebeurt in de avonduren thuis bij de vrouw, in het bijzijn van vrienden en familie van zowel de vrouw als de man. Hierna blijft de man bij de vrouw slapen en wisselen zij persoonlijke attributen met elkaar uit. De man geeft een ‘kamisa’ van hem aan de vrouw en de vrouw geeft haar ‘kojo tatai’ (een speciaal soort schaamkleedje dat het meisje krijgt bij haar eerste menstruatie). In de ochtenduren wordt in het dorp dan bekend gemaakt dat die twee gehuwd zijn.

De ‘tuwe daan’ (‘trowe sopi’)

Tijdens de ‘tuwe daan’ wordt er op traditionele wijze, middels gebed, aan de voorouders meegedeeld dat het echtpaar gehuwd is. Dit vindt plaats bij de ‘faakapau’, een allerbelangrijkst object in het dorp waar families tijdens speciale gebeurtenissen bijeenkomen om contact te maken met de voorouders en de goden. Tijdens het bidden worden de handen van de man en zijn vrouw geplaatst op de ‘faakapau’. Hiermee worden zij geestelijk verbonden. Dit alles vindt plaats in het bijzijn van het gehele dorp.